Blogs

Kees runt sinds een jaar of vijf de winkel. Niet zomaar een winkel maar al 60 jaar een familiebedrijf. Hij voelt zich verantwoordelijk. Het zijn zware tijden. Mensen die bij hem in dienst treden, zijn meteen onderdeel van deze 'familie' (of niet, maar dan zijn ze al snel weer weg ook).

Het gaat niet zo goed. Het is knokken en klanten zijn niet meer zo trouw als vroeger. Toen was een tevreden klant een trouwe klant, maar dat is al heel lang anders. De omzet daalt. Zo erg dat ze besloten hebben dat er een paar mensen uit moeten. Zeker nu de nieuwe wetgeving er per 1 juli 2015 er aankomt krijgt Kees toch een beetje de kriebels. (grote veranderingen in het Nederlands arbeidsrecht met de wet Werk en Zekerheid. Red.)

Hij belt mij met de vraag of ik hem kan helpen. De markt voor 'ontslag' is ingewikkeld. Kees wil zijn mensen niet zomaar op straat zetten, maar hen helpen bij hun volgende stap. Een groot bedrijf kan hiervoor terecht bij uitzendbureaus en dergelijke, maar kleine bedrijven hebben hier echt een grotere kluif aan. Voor hen zijn er geen standaardoplossingen: voor vijf mensen richt je geen mobiliteitscentrum in, officiële outplacementtrajecten zijn duur en zo'n groot uitzendbureau, dat vindt Kees te anoniem. Gelijk heeft hij! Mijn vraag aan Kees is of hij weet waar zijn mensen tot hun recht komen. Dat is nu juist het probleem: iedereen staat er heel anders in. Hoe kan hij, ook nu het afloopt, voor hen een goede baas zijn? Want familie zorgt voor elkaar en dat geldt nu ook.

We besluiten dat ik individuele gesprekken met deze vijf mensen zal voeren en hem daarna zal adviseren. Zo gezegd, zo gedaan. Uit die gesprekken blijkt dat niet alleen de wensen van de mensen erg verschillen, maar ook hun acceptatie van de situatie. Verlies van werk is altijd ingrijpend, en de één is verder met het verwerken van het moeten verlaten van de 'familie' dan de ander. Maatwerk is nodig, en dat is dan ook mijn advies aan Kees. Die stemt in, met de vraag of het dan wel een beetje efficiënt kan gebeuren, gezien de kosten. Graag, natuurlijk, want ik houd de zaken nu eenmaal ook liever kernachtig en kort maar krachtig. Ik nodig vijf geschikte coaches uit mijn netwerk uit en organiseer een ochtend speeddaten: de vijf medewerkers mogen met iedereen een praatje maken om te zien met wie het klikt.

We doen dit vaker op deze manier. Het speelse karakter hiervan maakt dat iedereen meteen op z'n gemak is en er zin in krijgt: er is iets te kiezen, een belangrijk element in zo'n traject van je werk verliezen en maar met de gevolgen moeten dealen. De match tussen coach en coachee bepaalt een groot deel van het resultaat. Inmiddels zijn we een tijdje verder en hebben de mensen hun weg gevonden. Drie zijn er voor zichzelf begonnen. De andere twee hebben een baan gevonden in een soortgelijk bedrijf. Het blijft altijd moeilijk om een leuke baan te verliezen en de draad op te pakken, maar met goede wil én een goede coach kom je er altijd uit.

Geschreven door Marja Davids